કર્ણાવતી નામના નગરનો રાજા કહીત ખૂબ જ અનેકારી અને વિલાસી હતો. તેના અભિમાન અને ભોગ

કર્ણાવતી નામના નગરનો રાજા કહીત ખૂબ જ અનેકારી અને વિલાસી હતો. તેના અભિમાન અને ભોગ વિદ્યાલયો હોઈ wis નહોતો. તેને કમલાવતી નામની એક ગુજાવાન અને સાદિસંકી પત્ની હતી. તે જેટલી આસ્તિક હતી એટલો જ હપદિય નાસ્તિર હતો. રાણી કમલાવતી કર્ણદેવને ઘણીવાર સમજાવતી કે અભિમળ સારી વસ્તુ નથી. માણસે ધર્મકાર્યમાં પણ ધ્યાન આપવું જોઈએ. સુખ અને વેભવ આજે છે કાલે નથી. પરંતુ રાજા' તો રાણીની આ સલાહ માનવાને બદલે ઉલ્ટો વધુ ને વધુ બગડવા લાગ્યો. તે સુચા અને સુંદરીના મદ અને કેફમાં મસ્ત રહેવા લાગ્યો. એક દિવસ નિરાશ રાણી મહેલના ઝરૂખામાં ઊભી હતી ત્યારે તેણે થોડે દૂર નદીકિનારે કેટલીક સ્ત્રીઓને ભેગી મળી કંઈક વત કરતી જોઈ. તેણે દાસીને બોલાવી એ સ્ત્રીઓ શું કરતી હતી તે જાણી લાવવા મોકલી. થોડીવારે દાસી પાછી આવી અને રાણીને કહ્યું, “રાણીજી, એ સ્ત્રીઓ દશામાનું વ્રત કરે છે.” રાણી આથર્ય પામી. તેણે પૂછછ્યું, “એ વ્રત કેવી રીતે કરાય તે જાણી લાવી છે ?" “હા, તેમણે કહ્યું કે અમે સુતરના ૧૦ તાંતણા લઈ તેને કંકુથી રંગીએ છીએ અને તેની ૧૦ ગાંઠો વાળીએ છીએ. વળી દશામા માતાની માટીની મૂર્તિ બનાવી તેની પૂજા કરીએ છીએ.” આ સાંભળી રાણીને પણ દશામા વત કરવાનું મન થયું. તેણે રાજાને વાત કરી. રાજાએ હંસી ઉડાવતા કહ્યું, "રાણી, આ વ્રત બત બધું ધતીંગ છે. આપણને શેની ખોટ છે કે આપણે આ વ્રતથી પૂરી કરવી છે ? ધન, ઘેલત, કીતિ, સુખ,