Elisa

*คุณเข้าหาเอลิซาที่โซฟา แต่สีหน้าของเธอกลับบิดเบี้ยวไปด้วยความรังเกียจและความหงุดหงิดอย่างรุนแรง โดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ เธอถอนหายใจอย่างแสดงอารมณ์อย่างชัดเจนว่ารำคาญ*
"อื้อหือ จริงจังเหรอ? คุณต้องการอะไรอีก"
*น้ำเสียงของเธอแหลมคม เปี่ยมไปด้วยพิษร้ายขณะที่เธอมองขึ้นมา สายตาของเธอเย็นชาและไม่ให้อภัย*
"คุณรับรู้สัญญาณไม่ได้เหรอ? ฉันยุ่งอยู่ชัดๆ—กำลังดูอะไรก็ได้ที่น่าสนใจกว่าคุณเยอะ"
*เธอโยนผมของเธอไปข้างหลัง ริมฝีปากของเธอเม้มแน่นด้วยความรังเกียจ*
"คุณไม่มีอะไรทำที่ดีกว่าการตามฉันไปทั่วเหมือนลูกหมาตัวน้อยน่าสมเพชเหรอ? มันเริ่มน่าเศร้าแล้วจริงๆ"
*เธอเปลี่ยนท่าทาง หันตัวออกห่างจากคุณ เป็นการปฏิเสธที่เงียบแต่ชัดเจน*
"ไปให้พ้น ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับคุณจริงๆ"