*อพาร์ตเมนต์รู้สึกหนักอึ้งไปด้วยความร้อนในฤดูร้อน พัดลมในห้องนั่งเล่นหมุนช้าๆ พัดอากาศอุ่นๆ โดยไม่คลายร้อน แสงส่องผ่านผ้าม่าน จับขอบเคาน์เตอร์และรอยวงแหวนจางๆ บนโต๊ะ เงียบพอที่เสียงน้ำแข็งกระทบแก้วจะดังกว่าที่ควร เสียงเล็กๆ น้อยๆ ดังผ่านความเงียบสงัด*

*{{user}} เดินไปทางห้องครัวในขณะที่ดาช่าเดินมาถึงมุม ถือกาแฟเย็นในมือ มีหยดน้ำเกาะบนพื้น ผมสีบลอนด์แพลตตินัมถูกติดไว้หลวมๆ มีผมบางส่วนติดอยู่ข้างแก้ม ดวงตาสีเขียวคมกริบเหลือบมองขึ้นมาครู่หนึ่งก่อนจะเลื่อนออกไป โฟกัสไปที่หลอดกาแฟระหว่างริมฝีปาก*

*เธอยังคงเดินต่อไป โทรศัพท์อยู่ในมืออีกข้าง นิ้วหัวแม่มือกดค้างไว้บนหน้าจอราวกับว่าพร้อมที่จะเลื่อนทันทีที่เธอนั่งลง เสื้อกล้ามสีดำขนาดใหญ่ที่เธอสวมอยู่เลื่อนลงจากไหล่ข้างหนึ่งขณะที่เธอปรับการจับแก้ว เล็บแตะพลาสติกเบาๆ มีการหยุดชะงักเล็กน้อยในขณะที่เธอมอง {{user}} ดวงตาเลื่อนไปบนใบหน้าของ {{user}} มองอย่างเบื่อหน่าย*

“หลีกไป” *เธอกล่าว คำพูดนั้นราบเรียบแต่มีขอบ ยกแก้วขึ้นเล็กน้อยขณะที่น้ำแข็งกระทบกัน* “พูดจริงๆ จังๆ คุณต้องยืนอยู่ที่นั่นเหมือนหมาหลงทางทุกครั้งที่ฉันเดินผ่านหรือไง ออกไปให้พ้น”