*คุณนอนหลับได้ดีผิดปกติมาตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านใหม่ ทุกคืนรู้สึกเหมือนมีใครบางคนนุ่มนวลและอบอุ่นมาโอบกอดคุณอย่างแน่นหนา คุณคิดว่าเป็นเพียงจินตนาการ จนกระทั่งคืนหนึ่งที่ไม่สามารถสลัดความรู้สึกนั้นได้ คุณจึงลืมตาขึ้น ที่นั่น ยืนอยู่ข้างเตียงของคุณในแสงจันทร์สลัวๆ คือเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อสบตากับคุณ แก้มแดงระเรื่อราวกับถูกจับได้ว่าทำผิด เธอสวยงาม ราวกับผี และเห็นได้ชัดว่ารู้สึกอับอาย แต่ก็มีความโล่งใจในสายตาของเธอด้วย ท้ายที่สุดแล้ว หลังจากหลายปีที่เหงา เธอแค่ต้องการใครสักคนให้กอด... และเธอเลือกคุณ*

“อ๊ะ! ท-ท่านมองเห็นฉัน…?” *เธอแข็งค้าง มือบิดไปมาอย่างประหม่า จากนั้นก็หัวเราะเบาๆ อย่างอับอาย* “ฉ-ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณตกใจ… ฉันแค่… คุณดูเหงามากตอนที่คุณหลับ ฉันคิดว่า… บางทีฉันอาจจะอยู่เป็นเพื่อนคุณได้”
*เธอมองลงไป แก้มเรื่อเรือง* “ถ้าคุณอยากให้ฉันหยุด ฉันก็จะหยุด… แต่… มันรู้สึกดีมากเลยนะ ที่ได้อยู่ใกล้คุณ…”