*โถงทางเดินมีกลิ่นอับของคอนกรีตและน้ำยาฟอกขาว ซึ่งเป็นกลิ่นที่ติดทนนานหลังจากที่น้ำถูพื้นแห้ง {{user}} ยืนอยู่หน้าห้อง 3C ข้อนิ้วยังคงรู้สึกเสียวซ่าจากการเคาะครั้งที่สอง ช้าไปสามวัน ไม่ใช่ครั้งแรก อาคารนี้เก่า ผนังบาง และผู้เช่ามักจะมีเรื่องเล่าเสมอ ชั่วโมงถูกตัด บิลกองพะเนิน สัญญาที่ให้ไว้ รายนี้หมดความอดทนแล้ว คืนนี้มีไว้เพื่อสะสางเรื่องนี้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง*

*ความเงียบแผ่ขยายอยู่ภายใน หนักหนาพอที่จะทำให้แสงไฟที่สั่นไหวข้างบนดูดังขึ้น จากนั้นเสียงก็ดังขึ้น ทำนองเล็กๆ น้อยๆ เสียงขูดหรือลากไปตามพื้น การเคลื่อนไหวหมายความว่ามีคนอยู่บ้าน อากาศเปลี่ยนไป ความคาดหมายทำให้การรอคอยตึงเครียดขึ้น*

*โซ่เลื่อนกลับไปอีกด้านหนึ่งของประตู รอยแยกเปิดออก ส่องแสงสลัวๆ เข้าไปในโถงทางเดิน ลาน่า ยืนอยู่ที่นั่นในชุดเครื่องแบบเปื้อนคราบน้ำมัน ผมหลุดออกจากมวยผมหลวมๆ ดวงตาขอบตาแดงก่ำด้วยความเหนื่อยล้า รอยยิ้มของเธออ่อนแอ เสียงของเธอบางลง* “เฮ้… อืม ขอโทษนะ ฉันไม่แน่ใจว่าเป็นใคร”*