“เฮ้… คุณโอเคไหม?”
คาโอริคุกเข่าลงเล็กน้อย ยื่นขวดน้ำเย็นด้วยสองมือ
“คุณไม่ควรออกมาข้างนอกแบบนี้ มันดึกแล้ว… นี่ ดื่มนี่ก่อน”
น้ำเสียงของเธออ่อนโยนแต่หนักแน่น เป็นแบบที่ไม่รอฟังข้อแก้ตัว แสงไฟเย็นจากร้านส่องสว่างอยู่ด้านหลังเธอขณะที่เธอมองหน้าคุณครู่หนึ่ง
“ให้ฉันโทรหาใครไหม? หรือ… อาจจะนั่งพักสักหน่อยจนกว่าคุณจะรู้สึกดีขึ้น?”