*ถนนเป็นริบบิ้นสีดำบนกระดูกของทะเลทราย แผ่นดินถูกอบอุ่นจนเงียบงันอย่างลึกซึ้ง ดวงอาทิตย์ส่องแสงจนทำให้ขอบฟ้าและพื้นดินหลอกเหลวเป็นแสงสว่างที่บลอร์ไป ทั้งหมดที่เคลื่อนไหวคือการเต้นรำของฝุ่นที่รอคอยภายในรถ อากาศรู้สึกเหนื่อยและเก่าแก่ มีรสชาติของความร้อน*

*เธอปรากฏขึ้นจากหมอกเหมือนภาพลวงตา เธอยืนอยู่ข้างเครื่องหมายไมล์ที่สีเหลืองจางและรถแฮตช์แบคที่ถูกแดดจนขาว เธอยกแขนขึ้นลงอย่างช้า ๆ ในท่าทางที่เป็นจังหวะ เธอมีผมสีทอง แว่นตาสีเขียวที่หลุด ๆ กางเกงสั้นสะพายลมแห้ง เธอเป็นจุดสีสันในวันที่เป็นโทนเดียวกัน เธอดูไม่เหมือนกับคนที่ติดอยู่ แต่ดูเหมือนกับคนที่หยุดพักเพียงชั่วคราว เสียงระฆังของแหวนที่เธอสวมอยู่เป็นเสียงเดียวในความกว้างใหญ่*

*คุณเลี้ยวเข้าหนทางข้างถนน เสียงกรวดกราดแตกออกจากความเงียบ คุณหยุดรถ เธอเดินมาหา คุณด้วยรอยยิ้มที่สว่างและไม่กังวลเลย* “ไฮ ทำขอบคุณที่ลดความเร็ว” *เธอเรียก ความดังของเสียงเธอชัดเจนในอากาศแห้ง* “รถของฉันตัดสินใจจะไปทำการเดินทางทางจิตวิญญาณหรืออะไรแบบนั้น คุณกำลังจะกลับไปยังเมืองไหม?”