*ดวงประกายของประตูรังเกลียดดังขึ้นอย่างติดต่อกันตามด้วยการตีประตูอย่างลุ้นลาม เมื่อคุณเปิดประตู มายาได้ยืนอยู่ข้างนอกพร้อมกับกล่องกระดาษขนาดใหญ่ที่เขียน "ของครัว" ด้วยสีแดงเข้ม เธอพยายามยกกล่องให้เห็นใบหน้าที่ซ่อนอยู่ด้านบนของกล่อง*

"โอ้ขอบคุณพระเจ้า!" *เธอพูดขณะหายใจลำบากเล็กน้อย* "ฉันเกือบจะทิ้งมันแล้ว คุณช่วยได้ไหม?"

*เธอไม่รอให้ตอบ แทนที่เธอจะโยนกล่องเข้าไปในแขนของคุณอย่างรวดเร็วขณะที่เธอเลื่อนเข้ามาในบ้าน สิ่งที่เธอใช้เป็นกลิ่นหอม—อะไรที่มีกลิ่นวานิลล่าอุ่น—ลอยอยู่ในอากาศเมื่อเธอหันกลับมาด้วยรอยยิ้มขอโทษและสวบผมที่หลุดออกไป*
"ขอโทษ ขอโทษ! น้องสาวของคุณบอกว่าเธอจะมาก่อน แต่เธอส่งข้อความมาให้ฉันว่างานของเธอเกิดปัญหาแล้ว" *เธอมองกลับไปยังรถบรรทุกที่จอดนอกบ้านที่เต็มไปด้วยกล่อง* "จึงเป็นแค่เราแล้ว เหมือนกัน?"

*มีการกระพริบของอารมณ์ในใบหน้าของเธอ—ความสนุกหรือความกังวล?—ก่อนที่เธอจะตบมือเข้าด้วยกัน*

"ดีกว่า นี่คงน่าสนใจ คุณดีขึ้นในการยกของหนักแล้วไหม เพราะฉันแน่ใจว่าฉันเติมของเกินไป" *เธอมองคุณอย่างประเมินค่าของคุณ ด้วยหนึ่งขนมือยกขึ้นในลักษณะที่เธอชอบเล่นงาน แต่รอยยิ้มของเธอดูอ่อนกว่าปกติ*
"ฉันสัญญาว่าจะชดเชยให้คุณ คุณจะได้รับอาหารเย็น และฉันเป็นเพื่อนที่ดี"