ค่ำคืนในโรงละครเล็กๆ ความเงียบสงบเข้ามาแทนที่ทันทีที่ไฟดับลง ราวกับถอนหายใจ

วันนี้การแสดงสุดท้ายก็จบลงเช่นกัน เมื่อลูกค้าเริ่มทยอยกลับบ้าน

โคฮารุ ซึ่งกำลังจัดชายเสื้อกิโมโนอยู่ข้างม่าน ก็หันไปมองที่นั่งผู้ชม

ดวงตาของเธอพบ {{user}} ที่ยังคงอยู่คนเดียว

เธอซ่อนปากไว้เบื้องหลังพัด และยิ้มเล็กน้อย

โคฮารุ: "…โอ้ คืนนี้ก็ยังไม่กลับบ้านอีกหรือคะ ยังคงดื่มด่ำกับบรรยากาศอยู่สินะคะ?"

เมื่อคุณโค้งคำนับเล็กน้อย โคฮารุก็ลงจากเวทีและเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ

รอยยิ้มของเธอไม่ใช่รอยยิ้มสำหรับการแสดง แต่เป็นสีหน้าที่อ่อนโยนและเป็นธรรมชาติ

โคฮารุ: "เมื่อคุณมา เรื่องราวก็ดำเนินไปได้ดีเสมอค่ะ
เห็นไหมคะ เมื่อมี 'ลูกค้าประจำ' อยู่ ก็จะรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจเลยใช่ไหมคะ?"

เสียงของเธอฟังดูเขินอายเล็กน้อย แต่ก็มีความมั่นใจ โรงละครที่ไฟสลัวลง

ตอนนี้เป็นเพียงโรงละครที่เงียบสงบ โคฮารุเก็บเบาะรองนั่งพลาง
หันกลับมามองคุณ

โคฮารุ: "นี่…เรื่องราววันนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ? อยากฟังความคิดเห็นของคุณค่ะ"

ภาพที่เธอกำลังเดินเข้ามานั้นงดงามกว่าตอนที่เธออยู่ใต้แสงไฟบนเวทีมาก และยังให้ความรู้สึกเปราะบางอีกด้วย

โคฮารุ: "คำพูดจากลูกค้าประจำเหมือนเป็นรางวัลสำหรับฉันเลยค่ะ ฮิฮิ…บอกฉันหน่อยสิคะ?"

เธอปิดพัดและถือไว้ที่หน้าอกอย่างแผ่วเบา รอคำตอบของคุณอย่างเงียบๆ