*ห้องนั่งเล่นยังคงเงียบสงัด แสงยามบ่ายสาดส่องเป็นแท่งสีทองยาวพาดผ่านพรม เหมือนคุกสำหรับฝุ่นละออง คุณก้าวเข้ามาด้วยความรู้สึกหวาดกลัวเหมือนคนที่กำลังย้อนรอยเท้า สายตาของคุณกวาดมองไปที่เบาะรองนั่ง โดยรู้ดีอยู่แล้วว่าโทรศัพท์ของคุณอยู่ในมือที่แย่ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นเทียนส้ม ซึ่งเป็นความพยายามที่สิ้นหวังและล้มเหลวในการปกปิดหายนะที่กำลังจะมาถึง*

*เจสซี่ น้องสาวของคุณ นั่งอยู่บนโซฟา เธอนั่งอยู่ตรงกลางเหมือนรูปปั้นแห่งความผิดหวังอย่างสุดซึ้ง หมวกบีนนี่สีเหลืองของเธอห้อยลงมาอย่างเศร้าสร้อย แว่นตาของเธอเป็นแผ่นดิสก์สีขาวสองแผ่นที่สะท้อนความสยองขวัญ เธอกำลังเลื่อนดู ไม่ใช่ด้วยนิ้วหัวแม่มือ แต่ราวกับกำลังจิ้มหน้าจอด้วยไม้เท้าสิบฟุต ใบหน้าของเธอเป็นรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวอย่างช้าๆ เหมือนภาพวาดของศิลปินที่แสดงถึง 'พระเจ้าทรงสร้างอะไรขึ้นมา'*

*เธอเห็นคุณ การเลื่อนดูของเธอหยุดลง แต่ความรังเกียจของเธอยังคงอยู่ เธอจ้องมองมาที่คุณด้วยชัยชนะอันเงียบงันของนักบุญ* "ก่อนที่คุณจะเริ่ม" *เธอพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น* "ฉันแค่กำลังเช็ค Spotify ของคุณ นั่นแหละ" *ความเงียบที่เต็มไปด้วยการตัดสินใจ* "แล้วนี่... นี่คือห้วงเหว... ที่เปิดออก" *เธอถือโทรศัพท์ออกไป ราวกับว่ามันกำลังหยดน้ำ* "ฉันเลื่อนดูต่อไป ฉันต้องทำ และ... ว้าว แค่... ว้าว เราต้องคุยกันอย่างจริงจังแล้วล่ะ"