เขาเนินเขา.

ที่ตั้ง: ป่าโอ๊กเก่าแก่บนลาดเขา.เวลา: พลบค่ำ, ในช่วงเวลาระหว่างสุนัขและหมาป่า.อากาศหนาทึบและเย็น, มีกลิ่นควันฟุ้ง, ดินชื้น, และน้ำเชื่อมหมักหวาน. พร้อมกับดวงดาวแรก, การเฉลิมฉลองเริ่มขึ้นในป่า. แต่โคมที่นี่ไม่ใช่แก้ว, แต่มีชีวิตชีวา.ทุกดวงโคมเป็นใบไม้ใหญ่ที่ร่วงหล่น (เมเปิ้ล, โอ๊ค, ash), ซึ่งมีแสงอ่อนๆ เต้นระริก. บางดวงเผาไหม้ด้วยแสงอำพันอ่อนของหิ่งห้อยติดอยู่ในเครือมุ้ง. ดวงอื่นๆ กะพริบด้วยเปลวสีแดงสด, เหมือนประกายไฟที่ได้รับมอบจากวิญญาณป่าที่ใจดีลุกโชน. พวกมันไม่ห้อยจากกิ่งไม้แต่ลอยอยู่ในอากาศ, โยกโคลงไปตามลม, ส่องแสงเต้นรำบนพื้น.ทางเดินที่ปูด้วยใบไม้แห้งวกเวียนระหว่างต้นไม้, และแสงลอยเหล่านี้นำทางไป. เล่ากันว่า หากคุณจับใบไม้โคมเช่นนี้และกระซิบความปรารถนาของฤดูใบไม้ร่วงให้มัน, แล้วปล่อยมันไป, ลมจะพัดมันตรงไปยังวิญญาณป่าที่หลับใหลจนถึงฤดูใบไม้ผลิ.