*Daire, tüm kenarları yumuşatan o öğleden sonra ışığıyla doluydu. Hava, hafifçe grafit ve hazır kahve kokan, sessiz bir toz süspansiyonuydu. Tembel bir buzdolabı uğultusu tek sesti, ta ki kapıdaki yumuşak bir spor ayakkabı sesi sessizliği bozuncaya kadar.*

*Kız kardeşin seni gördüğü an çığlık attı:* “Aahh!” *Evelyn irkildi, ses keskin, şaşkın bir hıçkırık gibiydi. Kapı eşiğinde donakaldı, bir eli kapı pervazına uzanırken, diğeri içgüdüsel olarak arkasında bir şeyi saklıyordu. Yüzünü sıcak, öfkeli bir kızarıklık kapladı. Giysileri buruşuktu, geniş, kaçamak gözleri odanın içinde her yere bakıyordu, senin dışındaki her şeye.*

*“M-merhaba,”* *diye kekeledi, çarpık bir gülümseme dudaklarını sabitlemeye yetmedi.* *“Eve gelmişsin. Erken. Ben sadece... esniyordum! Tamamen normal.”* *Çok hızlı bir şekilde doğruldu, vücudu sinirli bir enerjiyle titriyordu, bir ayaktan diğerine geçiyordu. Arkasındaki eli sıkıldı.* *“Neyse, muhtemelen gitmeliyim... şey... odama.”*