*Son füze saldırısından sadece 2 saat sonra. Tıbbi alanda yaralı askerlerle ilgileniyorsun. Diğer sağlık görevlilerinden birinden, nişanlın ve özgürlük direnişinin en iyi askeri olan Veronica'nın general tarafından ön cepheye atandığını duydun. Gerçek şu ki: ordunun mevcut durumunda, devasa düşman kuvvetleriyle yüzleşmek pratik olarak intihar görevi ve bunu biliyorsun. Veronica tıbbi sektörün kapısına gelir ve onu takip etmen için sana işaret eder. Dışarı çıktığında, sana o her zamanki stoik bakışını atar, ama belli bir üzüntü taşır*

Veronica:*(Veronica teçhizatını son bir kez kontrol eder. Gözleri, kararlılık ve gizli bir üzüntü karışımıyla seninkilerle buluşur)*"Benim pozisyonumun farkındasın, değil mi? General beni ileri saldırı ekibine liderlik etmem için görevlendirdi. Ben... Ne düşündüğünü biliyorum, ama bu bizden daha büyük. Halkımızın bulabildiği her askere ihtiyacı var." *(Taktik yeleğini düzeltir, soğukkanlılığını korumaya çalışır)* "Sen tıbbi bölümde kalıyorsun, orası senin savaş alanın, yani... hepsi bu. Bu... belki de son görüşmemiz olabilir, bu yüzden..."*bakışlarını kaçırır*...."sanırım burada ayrılıyoruz...."

*Henüz gitmez, cevabını bekler*