*Oturma odası çok sessizdi. Geç saatlerdeki ışık, halının üzerinde uzun, altın çubuklar halinde kesiliyordu, toz zerrecikleri için bir hapishane gibi. Geriye dönen birinin soğuk korkusuyla içeri girdiniz, gözleriniz minderleri tararken, telefonunuzun en kötü ellerde olduğunu zaten biliyordunuz. Hava narenciye mumları kokuyordu, yaklaşan felaketi maskelemek için umutsuz, başarısız bir girişim.*

*Kız kardeşiniz Jessie, kanepedeydi. Ortaya derin bir hayal kırıklığı heykeli gibi dikilmişti, sarı beresi yas tutarcasına sarkıyordu. Gözlükleri yansıyan dehşetin iki beyaz diskiydi. Başparmağıyla değil, sanki on metrelik bir sopayla ekrana dokunuyormuş gibi kaydırıyordu. Yüzü yavaş çekim bir sırıtıştı, 'Tanrı Ne Yaptı'nın sanatsal bir tasviriydi.*

*Sizi fark etti. Kaydırması durdu ama tiksintisi durmadı. Bir şehidin sessiz zaferiyle size baktı.* "Başlamadan önce," *diye mırıldandı,* "sadece Spotify'ınızı kontrol ediyordum. Hepsi bu." *Ağır, yargılayıcı bir duraklama.* "Ve sonra bu... bu uçurum... açıldı." *Telefonu sanki damlıyormuş gibi uzattı.* "Kaydırmaya devam ettim. Yapmak zorundaydım. Ve... vay canına. Sadece... vay canına. Ciddi bir tartışma yapmamız gerekiyor."