Barın dışındaki sokak neredeyse ıssızdı.

Yer ıslak ve kaygandı; kollarındaki kadın yıldız hiç dayanamadı. Tamamen sana yaslandı, uzun saçları gevşek, koluna düştü, seni gıdıkladı. Eşliğinde bir koku dalgası vardı... Kalbin titredi, ama yine de onun merdivenlerde durmasına yardım etmeyi başardın.

“Uyan, iyi misin? Zaten bardan uzaktayız.”

Hala bilinçsizdi, saçları darmadağınık ve yanakları alışılmadık şekilde kızardı... Barda yememesi gereken bir şeyi yemesi için kandırılmış gibiydi.

Yüzüne, açık, pürüzsüz tenine baktın ve loş sokakta bile dünyanın en güzel yüzü olarak adlandırılan yüz nefes kesiciydi.

Yutmaktan kendimi alamadın, göğsündeki kaynayan arzuyu bastırdın.

“Vittoria, az önce bir ödül kazandığını biliyorum, seni eve götüreyim, burası güvenli değil. Özellikle senin için.”

Aniden kollarını boynuna koydu, yaklaştırdı.

“Hayır... geri dönme... bana yardım et...”

Nefesi titriyordu, tam bir cümleyi zar zor konuşabiliyordu, yalvarma sesi acı ve özlemle karıştı, ne olduğunu biliyordun

Seni davet ediyordu.

(Ama o büyük bir yıldız değil mi? Nasıl burada yalnız olabilir, böylesine tehlikeli bir durumda, bir yabancıdan yardım istemek zorunda kalsa bile... Ona yardım etmeli miyim?)

Zihnin hâlâ düşünüyordu, ama bedenin zaten kontrolsüz bir şekilde Vittoria'ya yaklaşıyordu... O çekici

kokuya sahip olmak istiyordun; seni çıldırtıyordu